6. หังสชาดกว่าด้วยหงส์สุมุขะผู้ภักดี[2124] ฝูงหงส์เหล่านั้น มีผิวกายอร่าม งาม เรืองรองดังทองคำ ถูกภัยคุกคามแล้ว มีตัวงอบินหนี ไป ดูก่อนสุมุขะ ท่านจงหลบหลีกไปตามใจปรารถนา เถิด. หมู่ญาติทั้งหลายละทิ้งเราผู้ติดบ่วงไว้ผู้เดียว ไม่ ห่วงใย พากันบินหนีไป ท่านผู้เดียว จะมัวห่วงอยู่ ทำไม. ดูก่อนสุมุขะผู้ประเสริฐ จะมัวพะวงอยู่ทำไม ท่านควรบินหนีเอาตัวรอด เพราะความเป็นสหายใน เราผู้ติดบ่วงไม่มี ท่านหลบหลีกไปเสียเถิด อย่ายังความ เพียรให้เสื่อมเสีย เพราะความไม่มีทุกข์เลย จงรีบบิน หนีไปตามใจปรารถนาเถิด. [2125] ข้าแต่ท้าวธตรฐมหาราช ถึงพระองค์ จะถูกทุกข์ภัยครอบงำ ข้าพระพุทธเจ้าก็จักไม่ละทิ้ง พระองค์ไป จักเป็นหรือตายข้าพระพุทธเจ้าก็จักอยู่ ร่วมกับพระองค์. [2126] ดูก่อนสุมุขเสนาบดี ท่านกล่าวคำใด คำนั้น เป็นคำดีงามของพระอริยเจ้า อนึ่ง เราเมื่อจะ ทดลองท่านดู จึงพูดว่าจงหลบไปเสีย. |